ساختار پالس اکسیمتر
پالس اکسیمتر وسیله ی کوچکی است که شبیه یک کلیپس سبک یا یک دکمه ی لباس بزرگ است. انگشت خود را محکم درونش قرار می دهید (بیشتر سطح بالایی ناخن مورد نیاز است) و در چند ثانیه با عددهایی روشن می شود که سطح اکسیژن شما و نرخ ضربان قلبتان را مشخص می کند.
اتفاقی که می افتد این است که با قرار گرفتن انگشت شما در پالس اکسیمتر، نوری از یک سوی کلیپس به سوی دیگر فرستاده می شود و در این بین از انگشت شما می گذرد و بخشی از آن نور توسط انگشت شما جذب می شود. الگوریتم دستگاه با تحلیل و آنالیز میزان نور دریافت شده در سوی دیگر کلیپس نتایج را به دست می آورد. این نتایج یعنی سطح اکسیين فرد و نرخ ضربان قلب او، از طریق صفحه ی نمایش دستگاه به کاربر نشان داده می شود.
بیشتر افراد سالم خوانش اکسیژنی در حدود 95 تا 98 درصد می گیرند. بعضی افراد با شرایط خاص سلامتی، ممکن است خوانش های نرمال کمتری داشته باشند.
اگر عدد حول وحوش 92 تا 93 درصد بیفتد، شما باید با پزشک خود چک کنید.
وسیله هم چنین نرخ ضربان شما را هم نشان می دهد. یک نرخ ضربان قلب برای بزرگسالان در محدوده ی از 60 تا 100 ضربه در دقیقه قرار می گیرد. اگرچه ورزشکاران با فیتنس قلبی و عروقی بالاتر ضربان پایینتری خواهند داشت.
[نکته حرفه ای: یکی از چیزهایی که در مورد خوانش یک پالس اکسیمتر باید بیاد داشته باشید این است که تعداد زیادی از آنها طراحی شده اند که فردی در مقابل شما آن را بخواند نه شخصی که آن را می پوشد. اولین باری که من وسیله ی خانگی ام را تست کردم، به نظر رسید که سطح اکسیژن من یک هشدار 86 بود ولی بعدن فهمیدم که داشتم برعکس می خواندم (98 بود)]
